ای دل بشکن قفل سکوت سخنم را                         تا پرده بدارم ز پریشانی دنیا

تا از طرف شب برسانم که چه دردی                        این گونه سیه کرده ز غم پیرهنش را

ای دیده ببار مشک خالیست                                    ای اشک بغلت روی دلها

بگذار بگویم ز غم چشم سیاهش                             بگذار پریشان کنم افکار جهان را

بگذار بگویم ز لب تشنه ی سقّا                                والله که شرمم شود از ناله زهرا

قصه ی مردیست ،همتای علی                           هیبتش آرامش آل نبی